หนังสือ

ผู้แต่ง: ศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ และคณะ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยการสนับสนุนจาก: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ [เล่มที่ 1 จาก 5 เล่ม] โครงการการบูรณาการพลังเด็กและเยาวชนกับพลังชุมชนท้องถิ่นในการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์ด้านเด็กและเยาวชนเป็นความร่วมมือกันของสำนักสนับสนุนสุขภาวะชุมชน ฝ่าย 3 และสำนักสนับสนุนสุขภาวะเด็ก เยาวชนและครอบครัวฝ่าย 4 ของสสส. ด้วยการเปิดพื้นที่ เชื่อมโยง บูรณาการพลัง 2 มิติด้านความทันสมัย จินตนาการ สร้างสรรค์ พบเต็มเปี่ยมในกิจกรรมของเด็กและเยาวชน ในขณะที่ความลุ่มลึก จิตวิญญาณ ทุนสังคม สะสมอย่างเป็นธรรมชาติในผู้ใหญ่ ปราชญ์ชาวบ้าน เมื่อมีโจทย์กลอุบายที่แยบยลให้พลัง 2 มิตินี้มาเรียนรู้ถ่ายทอดร่วมกันอย่างมีเป้าหมาย วัตถุประสงค์ของโครงการนี้ คณะผู้วิจัยได้พบ...

ผู้แต่ง: รศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ และคณะ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยการสนับสนุนจาก: สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส คนพิการและ ผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ดาวน์โหลด PDF

ผู้แต่ง: รศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ และคณะ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยการสนับสนุนจาก: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) พิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2555 ดาวน์โหลด PDF  

ผู้แต่ง : รศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ และคณะ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยการสนับสนุนจาก : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) พิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2555 หนังสือ “อปท. ฟังเสียงเด็กเป็น / ฟังเสียงเด็กไม่เป็น” จะสะท้อนแนวทางในการฟัง เสียงเด็กและเยาวชน ผ่านรูปแบบการดำเนินงานของสภาเด็ก และเยาวชนระดับตำบล ซึ่งมีอยู่หลายรูปแบบ โดยสภาเด็กและเยาวชนระดับตำบล ถือเป็นองค์กรเด็กที่เป็นหัวใจในการพัฒนาคุณภาพของเด็กและเยาวชนในท้องถิ่น ตลอดจนการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน เพราะเด็กและเยาวชนที่เข้มแข็ง และเพียบพร้อมไปด้วย คุณลักษณะของความเป็นพลเมืองดี จะเติบโตขึ้นไป เป็นผู้ใหญ่ที่จะเป็นพลเมืองของสังคมไทยในวันหน้า ผู้วิจัยหวังว่าหนังสือเล่มนี้ จะช่วยเปลี่ยนมุมมองของผู้ใหญ่ให้มองเด็กในอีกแง่มุมหนึ่งเป็น ฟังเสียงเด็กเป็น...

แนะนำหนังสือใหม่ "ฟังเสียงเด็กเป็น (Listen by Heart)" โดย ศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ ผู้อำนายการศูนย์วิชาการและเครือข่ายวิชาการด้านเด็ก เยาวชน และครอบครัว จุฬาฯ “เรามองเด็กไทยเป็นแค่เด็ก ไม่อยากให้พวกเขาไปทำกิจกรรมอย่างอื่น เพราะไม่เชื่อว่าทำได้ และกลัวจะเสียการเรียน ทุ่มเทแต่เรื่องการสอบ ต่างจากสังคมสากลที่เขาให้ความเชื่อใจแก่เด็ก ทำให้เด็กกล้าคิด ให้สิทธิในการเป็นเจ้าของโจทย์ กล้าสงสัย กล้าตั้งคำถาม การรับฟังเสียงของเด็กจึงต้องเริ่มจากผู้ใหญ่ พ่อแม่ พี่เลี้ยง ครูบาอาจารย์ ที่ต้องเปิดใจ เปิดกว้าง เคารพสิทธิและเสียงของเด็ก ตั้งใจฟังด้วยสมองและหัวใจ”...